be-ḳhvāb darīchoñ meñ kisī rañg-mahal ke

fānūs jalā.e haiñ umīdoñ ne ġhazal ke

yādoñ ke daraḳhtoñ kī hasīñ chhāñv meñ jaise

aatā hai koī shaḳhs bahut duur se chal ke

dukh dard ke jalte hue āñgan meñ khaḌā huuñ

ab kis ke liye ḳhalvat-e-jānāñ se nikal ke

sochoñ meñ dabe paañv chale aate haiñ aksar

bichhḌī huī kuchh sāñvlī shāmoñ ke dhundalke