qurbatoñ meñ fāsle kuchh aur haiñ
ḳhvāhishoñ ke zāviye kuchh aur haiñ
sun rahe haiñ kaan jo kahte haiñ sab
log lekin sochte kuchh aur haiñ
rahbarī ab shart-e-manzil kab rahī
aao DhūñDeñ rāste kuchh aur haiñ
ye to ik bastī thake logoñ kī hai
raah meñ jo luT ga.e kuchh aur haiñ
mil rahe haiñ garche pahle kī tarah
vo magar ab chāhte kuchh aur haiñ