phire raah se vo yahāñ aate aate
ajal mar rahī tū kahāñ aate aate
na jaanā ki duniyā se jaatā hai koī
bahut der kī mehrbāñ aate aate
sunā hai ki aatā hai sar nāma-bar kā
kahāñ rah gayā armuġhāñ aate aate
yaqīñ hai ki ho jaa.e āḳhir ko sachchī
mire muñh meñ terī zabāñ aate aate
sunāne ke qābil jo thī baat un ko
vahī rah ga.ī darmiyāñ aate aate
mujhe yaad karne se ye mudda.ā thā
nikal jaa.e dam hichkiyāñ aate aate
abhī sin hī kyā hai jo bebākiyāñ hoñ
unheñ ā.eñgī shoḳhiyāñ aate aate
kalejā mire muñh ko aa.egā ik din
yūñhī lab par āh-o-fuġhāñ aate aate
chale aate haiñ dil meñ armān lākhoñ
makāñ bhar gayā mehmāñ aate aate
natīja na niklā thake sab payāmī
vahāñ jaate jaate yahāñ aate aate
tumhārā hī mushtāq-e-dīdār hogā
gayā jaan se ik javāñ aate aate
tirī aañkh phirte hī kaisā phirā hai
mirī raah par āsmāñ aate aate
paḌā hai baḌā pech phir dil-lagī meñ
tabī.at rukī hai jahāñ aate aate
mire āshiyāñ ke to the chaar tinke
chaman uḌ gayā āñdhiyāñ aate aate
kisī ne kuchh un ko ubhārā to hotā
na aate na aate yahāñ aate aate
qayāmat bhī aatī thī hamrāh us ke
magar rah ga.ī ham-ināñ aate aate
banā hai hamesha ye dil baaġh o sahrā
bahār aate aate ḳhizāñ aate aate
nahīñ khel ai 'dāġh' yāroñ se kah do
ki aatī hai urdu zabāñ aate aate